Doctor Aphra Annual 002 | Recezja komiksu

Tytuł: Doctor Aphra Annual 002
Scenariusz: Si Spurrier
Rysunki: Caspar Wijngaard
Historia: Winloss and Nokk

W tym komiksie poznajemy kolejną przygodę naszej ulubionej pani archeolog. Za scenariusz zeszytu odpowiada Si Spurrier, a za rysunek – Caspar Wijngaard. Ilustracje oraz ich kolorystykę ogląda się z prawdziwą przyjemnością.

Miłość między zawodowcami

Bohaterami, którzy otwierają i zamykają komiks, jest para poskramiaczy potworów i innych monstrualnych, niebezpiecznych stworzeń. Człowiek i Trandoshanka okazują się być małżeństwem o dość nietypowym sposobie okazywania uczuć, o czym przekonujemy się już na samym początku. Nie poznajemy całej ich historii, a jednak już po krótkim wstępie wiemy mniej więcej jakie są ich charaktery.

Żadnych blasterów

Ze „zleceniem-okazją” zgłasza się do nich poprzez holoprojekcję w komunikatorze Doctor Aphra, nakłaniając do złapania pewnego stwora dla swojego szefa. Wielu poprzedników, którzy podjęli się tego zadania nie wyszło cało ze wskazanego tajemniczego, starożytnego miejsca. Archeolog zaleca nie zwracać uwagi na cenny historyczny artefakt, prowadząc łowców do groźnego stworzenia, którego schwytanie wcale nie okazuje się takie proste, biorąc pod uwagę to, że nie mogą go uszkodzić. Musi zostać nienaruszony, by nie narazić się na gniew pracodawcy Aphry. Nie mogą więc użyć pistoletów, gdyż istota otoczona jest specjalnym polem, które energia z blastera może jedynie wzmocnić.

Archeolog w wersji holo

Komiks poprowadzony jest w nietypowy sposób, gdyż przez jego znaczną większość postać Aphry pojawia się jedynie jako projekcja w komunikatorze jednego z łowców i w ten sposób prowadzi z nimi dialog i przekazuje instrukcje. Jednak w ogólnej ocenie, nie przeszkadza to w odbiorze tej krótkiej historii.

O ile na początku komiks wydaje się mało ciekawy, a fabuła naciągnięta, to końcówka wszystko rekompensuje, bo jest naprawdę dobra i zaskakująca. Cała sprawa klarownie się rozwiązuje i rzuca światło na wszystkie poprzednie sceny. Pozwala to docenić poprzednie niedopowiedzenia i sposób poprowadzenia akcji. Nie zabrakło również dawki humoru, zgrabnie przemyconego przez całą historię, ani słynnego charakterku naszej archeolog, który zwłaszcza w końcówce daje o sobie znać.